Ο «Διάλογος με την Αφροδίτη» είναι ένα φωτογραφικό, συμμετοχικό project τέχνης για τον εορτασμό των 200 χρόνων (1820 – 2020) από την ανακάλυψη του γλυπτού της Αφροδίτης της Μήλου, ενός από τα πιο σημαντικά γλυπτά στην ιστορία της τέχνης.

Με αφορμή την επέτειο οι κάτοικοι έπειτα από ανοιχτή πρό(σ)κληση της φωτογράφου Μάντη Λυκερίδου επενέβησαν δημιουργικά  πάνω στα έργα της από τη συλλογή «Αφροδίτες της Μήλου», με διάφορες  μορφές έκφρασης (κείμενα, σχέδια, ζωγραφιές ,κολάζ  κλπ.) καταθέτοντας έτσι την προσωπική τους σχέση και θέση με το άγαλμα της θεάς Αφροδίτης που εδώ και 199  χρόνια βρίσκεται στο μουσείο του Λούβρου.

Το  project  ξεκίνησε τον Απρίλιο  και ολοκληρώθηκε  τον Ιούλιο του 2020. Κατά τη διάρκεια  των  τεσσάρων αυτών μηνών και κάτω από τις πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας του covid-19, μόνιμοι κάτοικοι του νησιού ηλικίας  πέντε έως  ογδόντα επτά  ετών, εκφράστηκαν πάνω στα έργα της φωτογράφου δημιουργώντας νέες εικόνες με πολλαπλά  μηνύματα. Το αποτέλεσμα του πρωτότυπου αυτού εγχειρήματος είναι η δημιουργική κληρονομιά των δεκαεπτά μοναδικών συμμετοχικών έργων των κατοίκων προς την Αφροδίτη αλλά και προς τον κοινό τόπο καταγωγής. Η φωτογράφος ως μόνιμη κάτοικος του νησιού, γίνεται μέσω του έργου της μια γέφυρα επικοινωνίας των συντοπιτών της με το δικό τους ξενιτεμένο θησαυρό, την Αφροδίτη τους. Το συνολικό έργο δεν στέκεται απλά στις αισθητικές του δομές. Πολύ περισσότερο καταγράφει πάνω στην κάθε φωτογραφία το συναίσθημα των συμμετεχόντων.Προσμονή, λύπη, αισιοδοξία, αναμονή, απογοήτευση, ελπίδα για το γυρισμό της Αφροδίτη τους. Γιατί οι κάτοικοι της Μήλου είναι οι πρώτοι που έχουν το δικαίωμα να μιλήσουν, να γράψουν, να δημιουργήσουν για την Αφροδίτη. Ακόμη και διακόσια χρόνια μετά.

Η  Μάντη  Λυκερίδου  τους  δίνει με τον δικό της δημιουργικό τρόπο την ευκαιρία αυτή. Σχετικά με την έμπνευση αλλά και την εμπειρία της από τη διοργάνωση του project «Διάλογος με την Αφροδίτη» η ίδια αναφέρει :

« ..πήγαινα σε σπίτια κατοίκων  που επιθυμούσαν να συμμετέχουν. Τους άφηνα τη  φωτογραφία που επέλεγαν μαζί με ένα κουτί γεμάτο  χρώματα, ψαλίδια και διάφορα υλικά. Είχαν το χρονικό περιθώριο  μιας μέρας, για να σκεφτούν και να νιώσουν  πώς θα επικοινωνήσουν με την Αφροδίτη τους… Την επόμενη μέρα επέστρεφα-όλο αγωνία-για να παραλάβω μια διαφορετική Αφροδίτη από τη δική μου. Μια νέα Αφροδίτη. Πήγα ακόμα στα μαγαζιά, στα καφενεία, στις γειτονιές του νησιού. Εκεί οι κάτοικοι λειτούργησαν πιο αυθόρμητα… έγραψαν αυτό που ένιωθαν εκείνη τη στιγμή. Συχνά κάποιοι μεγαλύτεροι μου επέστρεφαν την νέα Αφροδίτη  συγκινημένοι αλλά και ταυτόχρονα  ενθουσιασμένοι που τους δόθηκε ο «λόγος!»

Χαράλαμπος Δερμάτης / Εικαστικός / Επιμελιτής εκθέσεων & εκδόσεων,

Αθήνα Ιούλιος 2020